پدر و مادر عزيزم اکنون که مشغول نوشتن اين وصيت‌نامه هستم و از آنجايي که شوق جبهه را دارم نمي‌دانم چه بنويسم و چه بگويم. مدت‌هاست شب و روز به اين جمله فکر مي‌کنم، آيا من که موجود کوچکي بيش نيستم، ممکن نيست اين ذره کوچک در مقابل دشمن تجاوزگر نوکر و جيره‌خوار آمريکاي جنايتکار مانند کوهي استوار جلوه‌گري کند؟ و باز از خود سوال مي‌کنم پس وطن را چه کسي محافظت کند؟ شهدا با جان و دل سينه را در مقابل گلوله‌هاي دشمن سپر کردند تا تجاوزگران و ابرقدرت‌ها را از اين خاک بيرون کنند. ايراني‌ها هيچ وقت اجازه دخالت و تجاوز را به کسي نمي‌دهند.
