بسم الله الرحمن الرحیم

در اين لحظات سرنوشت ساز وصيتم را در حالي شروع ميكنم كه با توكل بر خداي منان اميد پيروزي را در دل دارم. سپاس ان معبود را كه هستي بخش جهان است و نعمتهاي او سراسر وجود ما را فرا گرفته است, سپاس پروردگاري را كه اميد همه محرومان و بي پناهان به اوست, ستايش مخصوص ربي است كه مرا از كودكي تا حال مورد عنايتش قرار داده و راه راست را از راه چپ برايم مشخص نموده و از شر شيطان لعين نجاتم داده, ستايش ميكنم خداوند بلند مرتبه حكيم را كه از پدر و مادر برايم مهربانتر و دلسوزتر است.
خدايا اگر دلسوزي تو اقتضا ميكندكه من عاصي شهيد شوم, راضي هستم به رضايت. همواره به خود ميگويم از اين ستون تا ان ستون فرجي است, شايد در لحظات حساس خداوند لطفي نمود و مرا در ميان شهيدان الهي جاي داد. زماني كه قدم در جبهه هاي حق عليه باطل گذاشتم با خداي خود عهد بستم كه فرزندي دلير براي اسلام عزيز و وطنم باشم, تنها چيزي كه دارم جانم ميباشد كه ميخواهم فداي اسلام نمايم. وقتي به شهداي انقلاب فكر ميكنم خود را قطره اي مقابل دريا مييابم و ارزو ميكنم تا به اين درياي خروشان بپيوندم.