بسم الله الرحمن الرحیم
من اين راه را آگاهانه انتخاب کردم و با چشمي باز در اين مسير حرکت کردم و خودم شهادت را قبول کردم که به گفته امام شهادت ارثي است که از اولياء به ما رسيده است.
بارخدايا سپاسگزارم که فيض عظيم شهادت را نصيب من کردي و تو را شکر مي‌کنم که به من توفيق دادي که در اين راه قدم بردارم. تو را سپاس مي‌گويم به خاطر آنکه اين بنده حقير را لايق دانستي که خونم را در راه اسلام و مسلمين ايثار کنم.
اي مردم پيرو ولايت فقيه باشيد و گفتار و کردار آنها را از دل و جان پذيرا باشيد چراکه ولايت فقيه همان اسلام واقعي است که تمام مسلمين خواهان دستورات آن هستند. امام را ياري کنيد و هميشه در نمازهايتان دعايش کنيد و سلامتي و طول عمر او را از خداوند منان بخواهيد که خداوند برکتي بر اين ملت داد که ما را از گمراهي و راه کج نجات داد.
اي مردم مبادا از ياري کردن امام دست برداريد که روز رستاخيز نمي‌توانيد جوابگوي خون‌هاي به ناحق ريخته شهدا باشيد.
سخني با پدر و مادر عزيزم، اينک انتظاري که از شما دارم اين است که از شهادت من غم به دل راه ندهيد که اجرتان نزد پروردگار عالم محفوظ است و مي‌خواهم که همچون داغديدگان صحراي کربلا قامت خود را استوار نگه داريد و از اينکه فرزندتان را در راه اعتلاي کلمه مقدس «لا اله الا الله» فدا کرده‌ايد به خود بباليد و افتخار کنيد.
سخني با برادران گرامي، راه مرا ادامه دهيد و نگذاريد اسلحه به زمين بيفتد، سنگرهاي خالي جبهه را پر کنيد.

۱۳۴۸/۰۲/۱۱