بسم الله الرحمن الرحیم 

بارالها تو را شکر مي‌گويم که ما را به راه راست هدايت کردي و به ما قدرت شناخت خودت را عطا کردي. شکر مي‌گويم تو را که مرا با رفقايي آشنا کردي که همواره يار و ياور من در راه شناخت تو بودند. شکر مي‌گويم تو را که ما را در برهه‌اي از زمان متولد کردي که از فساد دوره پهلوي خبري در آن نيست و اين مايه بسي سعادت است براي من و ديگراني که در اين برهه از زمان متولد شده‌‌ايم.
از آنجايي که بر هر فرد مسلمان واجب است که وصيت‌نامه‌اي بنويسد قلم به دست گرفتم و اکنون بر روي کاغذ مي‌نگارم که اي امت اسلام هميشه به ياد خداوند بزرگ باشيد و در هر زمان يار و ياور امام باشيد.
پدر و مادر عزيزم اگر خدا توفيق داد که شهيد شوم مايه بسي سعادت است و شما هميشه شکرگزار باشيد که امانتدار خوبي بوده‌ايد. از شما مي‌خواهم به خاطر شهادت من گريه نکنيد و اگر خواستيد که برايم گريه کنيد براي مظلوميت امام حسين(ع) و يارانش اشک بريزيد و هر گاه به مشکلي برخورد کرديد بهترين ياور شما قرآن و ياد خداوند باشد همان طور که خداوند در قرآن مي‌فرمايد، دلها با ياد خداوند آرام مي‌گيرد.
باز هم تاکيد مي‌کنم که يار و ياور امام باشيد و دعا براي ايشان را هرگز فراموش نکنيد زيرا او بود که ما را به راه حق راهنمايي کرد. ديگر صحبتي ندارم و فقط از خداوند طلب آمرزش مي‌کنم و با التماس از خداوند مي‌خواهم که با ما به عدالت رفتار مکن.
در آخر از همه مي‌خواهم که اگر بدي از من ديده‌اند حلالم کنند.