با درود و سلام بر مهدي موعود(عج) و رهبر کبير انقلاب اسلامي و رزمندگان اسلام و تمامي شهداي گلگون‌کفن کشورمان و با آرزوي پيروزي رزمندگان اسلام و رهايي اسيران حزب الله چند کلامي را به عنوان وصيت مي‌نويسم.
مادر عزيزم مي‌دانم که برايم زحمات زياد و بي‌شماري کشيده‌اي که من هرگز در مقابل درياي عظيمي از عطوفت و مهر تو و شب نخوابي‌هايت هرگز کاري انجام نداده‌ام جز اينکه هميشه تو را در ناراحتي و نگراني قرار دهم که اميدوارم تو به بزرگي خودت مرا ببخشي تا شايد مورد رحمت خداوند قرار گيرم.
مادر در فراق و جدايي من هرگز ناراحت نباش که اگر تو ناراحت باشي من هم نارحت هستم، هميشه به ياد خدا باش که ياد خدا آرامش‌بخش قلبهاست.
پدرم من هميشه باعث ناراحتي تو شده‌ام و به حرف‌هاي تو گوش نداده‌ام ولي قصد ناراحت کردن شما را نداشتم و فقط کارهايم از روي ناداني‌ام بوده و مي‌دانم که بحمدالله در دل شما کينه وجود ندارد و شما هم به بزرگواري خودتان ببخشيد و از حق خود گذشت کنيد.
اما برادر و دوست عزيزم، من در سني نبودم که قدرت تشخيص خوبي داشته باشم و هميشه قدر خوبي‌ها و ارشادهاي شما را ندانستم و گاهي اوقات باعث ناراحتي شما هم شدم که اميدوارم به بزرگي خودت مرا ببخشي و برايم دعا کني ولي برادران خوبم شما هميشه در کارهايتان کوشا باشيد و درستان را خوب بخوانيد و با يکديگر با مهر و عطوفت برخورد کنيد و به هم خوبي کنيد.
از همه مي‌خواهم که مرا حلال کنند.