نسيم کربلاي حسيني مشامم را نوازش مي‌دهد و صداي «هل من ناصرينصرني» سالار شهيدان حسين‌ابن‌علي(ع) در گوشم طنين افکن شده است. خدايا به او لبيک گفته‌ام ولي گويا خالصانه نبوده که مرا پذيرفتي! آخر رسم است آنکس که لبيک خالصانه گويد شهيدش مي‌کني! خدايا، مگر وعده ندادي که عاشق عاشقانت هستي! خدايا، اين بار خالصانه به سويت روي آوردم مسيرم را هموار کن تا کربلا را در آغوش گيرم تا رنج‌هايي که بر رهبرم حسين ابن علي(ع) وارد شده است مشاهده کنم اي که آگاهي به نهانم مرا درياب!
يابنالحسن سخت در حيرانم چشمان گناهکارم پر از اشک است بار گناه کمرم را خم کرده شفيعم شو، يابنالحسن گوشه چشمي بر من افکن.