ولادت | ۱۳۴۲/۱۱/۱۲ | تويسركان |
شهادت | ۱۳۶۱/۰۴/۲۴ | خرمشهر |
ای مسلمانان چرا در راه خدا در راه آن مردمیکه بیچاره اند از مرد و از بچه ، بیچارگانی که گرفتار شده اند چرا برای آنها برای نجات اینها نمی جنگید این سخنان را من به عنوان وصیت نامه ناقابلی به پدر و مادر عزیزم و ملت ایران تقدیم میکنم و اگر انشاء الله خدا خواست و شهادت نصیب من شد از پدر و مادرم در مرحله اول می خواهم که سلام مرا به رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران نایب الامام خمینی برساند و بجای من دست و پای امام را ببوسند و از این چنین رهبری که این ملت مظلوم را به حرمت واداشت و تمام منافع ابر قدرتها را به خطر انداخت قدردانی کرده باشم.
اگر خدا خواست و به شهادت رسیدم از پدر و مادرم جداً می خواهم که اصلاً ناراحت من نباشد و برای من گریه و زاری نکند چون که راهی را که ما طی کرده ایم به خواست خدا بهترین راه میباشد و همان هدف الله میباشد پس ناراحتی و گریه و زاری دیگر چرا و بدانید که این جنگ واقعاً یک نعمت بزرگ برای ملت ایران بود زیرا که در جبهه ها واقعاً انسان ساخته می شود و بیشتر به خدا و اسلام و حقانیت جمهوری اسلامی ایران پی میبرد و از خدا میخواهد که همیشه جنگ بر علیه کفار ادامه داشته باشد و به امید آنکه بر آنان پیروز گردیم و از طرفی باعث شناسایی و برادری تمام ملت دیگر ایران شد و تمام اختلافات مذهبی و ملی ریشه کن شد و ملت با هم وحدت دارند و این رهبری هم بر اساس رهبری خمینی بت شکن می باشد و من از ملت ایران میخواهم که نگذارند خون این شهیدان پایمال شود.
