«بسم الله الرحمن الرحيم»
به نام الله پاسدار خون شهيدان، با سلام به امام امت و خانواده شهدا و ملت شهيدپرور و خانواده عزيزم.
رسول اکرم(ص) فرمودند، هر که هنگام مرگ وصيت نکند در مروت او نقصاني وجود دارد و به شفاعت نائل نگردد.
اين وصيت‌نامه را من به پدر و مادر و ملت شهيدپرور تقديم مي‌کنم، پدر و مادرم اگر خدا توبه مرا قبول کند و مرا به آرزويم رساند که همانا آرزويم شهادت است اين وظيفه شرعي شماست که از خبر شهيد شدن من ناراحت نشويد چون امانتي بودم که خدا به شما داده بود و اکنون آن را از شما پس گرفت.
اگر چيزي از بدنم ماند يا اگر بدنم ماند پس نگيرد چونان مادر وهب که گفت: سري که در راه خدا داده‌ام را پس نمي‌گيرم. وقتي خبر شهيد شدن من را شنيديد صبور و پايدار باشيد چون حضرت زينب(س) تحمل ۷۲ شهيد را کرد و من شرمم مي‌آيد که نام خودمم را شهيد بگذارم چون شهيد کساني هستند همانند امام حسين، علي‌اکبر، علي‌اصغر، وهب، حضرت علي، امام حسن، آيت‌الله بهشتي و… حال چگونه نام خودم را شهيد بگذارم؟
فقط سعي مي‌کنم کوچکترين کارهاي آنان را انجام بدهم. پدران و مادران از رفتن پسرهايتان و عزيزانتان به جبهه جلوگيري نکنيد، امام را دعا کنيد و اگر در راه خدا کشته شدم سلام مرا به امام برسانيد و بگوييد که يک کسي هم بود که به شما علاقه داشت که براي لحظه‌اي شما را ببيند.
آه اي امام، تمام عمرم فداي يک نفس تو باد که مردم را هوشيار کردي تا عليه ظلم قيام کنند درود و سلام خدا بر تو باد. برادران دعا و استغفار را از ياد نبريد دعا سلاح مومن است و بهترين درمانهاست.
برادرانم دنبال راه مرا بگيريد و سلاح مرا برداريد چون راه من راه امام حسين(ع) و راه پيامبر (ص) است