بسم الله الرحمن الرحیم 

«ولا تحسبن الذین قتلو فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون»

به نام او که زنده به اوییم و آنکه از اوییم و به یاد آنکه به سوی او می رویم.

خدمت پدر و مادر وخواهران و برادران و آشنایان و اقوام عزیز سلام عرض کرده و از خدای منّان برای شما صبر و اجر خواهانم.

اینجانب بنابه وظیفه ی خود حرف دلم را به عنوان وصیت نامه بر روی کاغذ می آورم. پدر و مادرم هر کسی آرزو دارد در دامادی فرزندش شرکت کند و در پیری عصای دستش باشد.می دانم شما مرا دوست دارید و هر کسی فرزندش را دوست دارد،اما آیا مرا بیشتر دوست دارید یا اسلام را یا دین خدا را یا امام زمان را؟زندگی مطرح است یا اسلام؟رضایت خدا مطرح است یا زندگی کردن ؟…ما آمده ایم که برویم، آمده ایم که امتحان شویم،آمده ایم که…..  .پس حال که باید برویم و رفتن حق است،چه بهتر با رفتن وبا مرگمان رضایت خالق را بدست آوریم،ما که باید روزی از این دنیا رخت برکنیم چه بهتر است با رفتنمان روسفیدی و سرافرازی را بدست آوریم و…..فرازهایی از وصیت نامه ی شهید حسین حق گویان