برادرنم ، عزيزان و دوستانم ! عاجزا مي خواهم بدي هايي را که از حقير ، در مدتي که با شما در تماس بوده ام ، ديده ايد انشأ… حلال کنيد . برداراني که در جمع مان مجروح و معلول انقلاب کبير اسلامي اند ، انشأ… به بزرگواريشان حلالم کنند . شما عزيزان حق زيادي به گردان ما داريد حتي يک درصد آن را هم ادا نکرده ايم . برادراني که مدت ها پيش شاگرد آن ها بوده ام ، انشأ… حلالم کنند .
عزيزان ! وقتي فکر مي کنم که چند درصد از نمازهايم براي خداست و چقدر در اين نماز ها توجه دارم ، خود را در آن ها به خدا مي سپارم ؟ برخورد مي لرزم . بارها گفته ام که خداوند متعال در اين معامله فايده نمي کند ، اما چه باک که خودش مي فرمايد : « اي بند? من ! قسم به حقي که به گردن من داري ، تو را بسيار دوست دارم . »
پروردگارا ، الها ! به اراده ات سوگند که کوچکتر از آنم که ستايشت کنم و لب به حمدت باز کنم ، اما اميدوارم که همين ستايش و حمد { ناقصم } راه رستگاري ام باشد . خدايا ! اگر قرار باشد گناهانم را بر زبان جاري کنم و به آن ها اقرار کنم ، سال ها به مدت عمرم طول خواهيد کشيد . خدايا ! خجالت مي کشم ناسپاسي هايم را ذکر کنم . خدايا ! بارها گفته ام و باز مي گويم که به جز لطف و رحمتت به هيچ چيز ديگر اميد ندارم .