از راه دور خدمت امام عزيزم سلام مي‌فرستم. از درون چادري که در آن معنويت مي‌بارد و همه با هم يکي هستند، از خدا و امامم مي‌خواهم که مرا ببخشند چون نتوانستم آن طور که وظيفه‌ام بود عمل کنم و از امام مي‌خواهم که از خداوند بخواهد مرا ببخشد زيرا جوانم و همين مقدار مي‌دانم.
ما از خدائيم و به سوي او بازمي‌گرديم اما چه خوش است جان دادن در راه دوست. از همه اقوام مي‌خواهم پيرو راه امام باشند و به گفتار او لبيک گويند چون کلام او کلام خداست.
خدمت مادر عزيزم که جانم فداي او باد سلام عرض مي‌کنم. مادرم اکنون که اينجا نشسته‌ام گريه مرا گرفته است ولي چون دوستان کنارم هستند خجالت مي‌کشم گريه کنم، اميدوارم در کارهايت موفق باشي از تو مي‌خواهم که به خاطر کارهايم مرا ببخشي و حلالم کني اي کاش مي‌شد محبتم را در نامه آشکار مي‌کردم تا ببيني دلم برايت چقدر تنگ شده اما چه کنم فعلاً وظيفه من دور بودن است.