من هر چند در خودم اين توفيق يعني توفيق شهادت را نمي بينم ليکن براي انجام عملي که بايد انجام بدهم اين وصيت نامه را مي نويسم .توفيق شهادت نصيب هر فردي نمي شود بلکه بايد انسان اول لياقتش را پيدا کند و اعمال صالح انجام دهد و کارهاي واجب را بعمل آورد بعد اگر خدا خواست توفيق شهادت نصيب او گردد و من مي دانم اگر کشته شدم حتي در اين مکان مقدس يعني جبهه شهيد محسوب نمي شوم حتي اگر مردم مرا شهيد لقب دهند .زيرا خدايي نبوده ام نه تنها نبوده ام بلکه من خدايي عمل نکرده ام . باري اگر من کشته شدم نگران نباشيد و برايم گريه نکنيد نه براي اينکه نبايد براي شهيد گريه کرد بلکه براي اينکه من لياقت گريه کردن را ندارم بلکه بايد شما خوشحال باشيد که يک فرد فاسد از روي زمين کم مي شود در اينجا بايد از زحمات مادر مهربانم قدرداني کنم که در کودکي من بي خوابي ها را در نيمه شبها تحمل کرده اي و در بزرگي من خون دلها براي تربيتم خورده اي ولي حيف که قدر اين زحمات ندانستم که بسيار پشيمانم.