درود بي پايان بر همه انبيا و اوليا خدا باد, سلام بر مهدي منجي انسانها, درود و سلام بر نايب برحق مهدي آن پير جماران, خميني بت شكن, سلام و درود بر همه شهيدان از صدر تا كنون, بخصوص هفتاد و دو تن از ياوران صديق امام.
اينجانب عبد الرضا رضايي با دلي سرشار از عشق به الله و كربلاي حسين عازم جبهه هستم و لذا لازم ديدم خطاب به پدر و مادر عزيزم و ملتم سخني بعنوان وصيت بگويم.
ابتدا به مادر و پدرم, اي افتخار بر شما, اي كساني كه دل حضرت مهدي را با صفاي دلتان خوشحال كرديد, خوشا بحال شما, خوشا به سعادت شما, خوشا به طرز فكر و عقيده شما, خوشا به ايده تان كه مرا با رضايت قلبي روانه ميدان كرديد و اين جاي بسي خوشبختي است چون دل شما خوش است. من راحتم چون شما راحتيد. اي افتخار دنيا و آخرت بر شما باد, هر چه شما كرديد كه تا آخر عمر بهمين طريق ادامه دهيد, خدايتان حافظ باشد.
من اگر به فيض شهادت رسيدم و خدا اين افتخار را نصيب فرزند شما كرد, چيزي كه من از شما و از همه ملتم مي خواهم اين است كه تا آخرين لحظه از عمرتان دست از اسلام و انقلاب بر نداريد, هميشه در ياد خدا و فكر خدا باشيد, پيوسته از ولايت فقيه حمايت كنيد, پشتيبان روحانيت اصيل باشيد, از خدا بخواهيد در فرج آقا امام زمان تعجيل كند, از خداون بقاي عمر امام و سلامتيش را بخواهيد, خدا يار و ياورتان باد. به اميد پيروزي لشگر اسلام بر كفر جهاني.
و باري پدر,مادر, برادران,خواهران,دوستان و رفيقانم در پايان از شما تقاضامندم كه حلالم كنيد و مرا ببخشيد, خداحافظ.