بسم الله الرحمن الرحيم
مطالب زير وصيتنامه اينجانب عليرضا بيات ميباشد كه در تاريخ ۱۱/۱۱/۱۳۶۲ نوشته ام.
با درود بر صاحب الزمان , ياور مظلومان و مسلمين و نائب برحق او بهترين انسان كنوني روي زمين سخن خود را اغاز ميكنم.
از خدا ارزوي پيروزي رزمندگان عزيز و شفاي معلولين و ازادي اسرا را ميكنم و از جوانان اين مرز و بوم اسلامي خواهانم كه ادامه دهنده راه خونين شهدا باشند و به جاي سكون و خود را با دنيا سرگرم كردن به اين راه ادامه دهند, از خواب غفلت بيدار شوند, بدانند كه هر دم و هر دم به مرگ نزديكتر ميشوند, پس خود به سراغ ان بروند, انهم مرگ شرافتمندانه و اين دنيا جز لهو و لعب و بازيچه بچگانه چيز ديگري نيست.
سخني ديگر با پدر و مادر عزيز و كلا خانواده ام كه خواهش دارم بعد از نماز سربسجده خدا گذاشته و مرا حلال كنند, زيرا خيلي برگردن اين گنهكار حق دارند, همچنين از اقوام و اشنايان و دوستان خواهان حلالي و خواستار ادامه راهم هستم.