بسم رب الشهدا و الصديقين بنام الله پاسدار حرمت خون شهيدان و بياد سرور و سالار شهيدان حسين كه با درس ايثار و شهادت به ما آموخت چگونه در راه خدا بجنگيم و چگونه به دستورات خدا عمل نمائيم و ما هم بايد بدانيم كه از كجا آمده ايم و به كجا خواهيم رفت و بنده همين را مى دانم كه مسلمان هستم و آگاهانه به جبهه هاى حق عليه باطل قدم نهادم و تنها هدف بنده هم اين بوده كه اسلام را ؟؟؟كنم و به نداى هل من ناصر ينصرنى حسين لبيك بگويم و كار و جهاد من هم تنها به خاطر خدا و براى رسيدن به خدا بوده است و به خاطر هيچ پست و مقامى نبوده است و مقام شهيد در نزد خداست و بنا بر آيه شريفه كه مى فرمايد . و لا تحسبن الذين قتلوا فى سبيل الله امواتا بل احياء عند ربهم يرزقون . يعنى آنهايى كه در راه خدا كشته مى شوند آنها را مرده نپنداريد بلكه آنها زنده اند و در نزد خداى خود روزى مى خورند. پس مقام شهيد همان بس است كه به خداى خويش مى پيوندد و در مرگ من هيچگونه گريه و زارى نكنيد و با ايمان قويتان همچون كوه استوار بمانيد و با حرفهاى اين و آن از جا تكان نخورده و همواره پشتيبان ملت و دوست باشيد و از زحمات آنها قدردانى كنيد و از تمامى مردمى كه در تشييع جنازه من شركت مى كنند سپاسگزارى نماييد و همواره اين را بياد داشته باشيد كه براى شهيد گريه و زارى كردن احتياج نيست چون مقام او ولايت و مقامى ارزشمند دارد و در پايان من از همه شما و از همه مردم كه پشتيبان انقلاب و جنگ هستند طلب حلاليت مى نمايم و اميدوارم كه بنده حقير رابه بزرگوارى خويش ببخشند و از بديهاى بنده درگذرند. تاريخ ۱۰/۹/۱۳۶۰